Amelandjournaal dag 1
22-5-2018
Nadat met een lach en een traan afscheid was genomen van het thuisfront, vertrok de bus richting het noorden. Het kan geen toeval zijn dat juist vandaag bekend werd dat Friesland de derde plaats innam in het lijstje van mooiste Europese vakantiebestemmingen volgens de Lonely Planet. In de bus werd er enthousiast meegezogen met de liedjes van Kalvijn, Fan en Boef en werden de snoepzakken vergeleken, verdeeld, geplunderd en vervolgens toch maar even opgeborgen. Lucas vroeg zich af of hij zijn snoep op de boerderij ook nog mocht eten, of dat het echt allemaal al in de bus op moest… dat was dus een meevaller. Een andere meevaller was het verkeer: rond 10:20 waren we al in de haven van Holwerd en gelukkig mochten we nog mee met de boot van 10:30, om zo een uur eerder te kunnen afmeren . Op de boot werd er geluncht – door de kinderen die zich ondertussen nog niet misselijk hadden gegeten – en was het heerlijk genieten van het uitzicht onder een aangenaam zonnetje op het dakterras. Het was Jannick die de eerste rob spotte. Op het eiland werd de bagage overgeladen in een aanhanger en ging onze reis te voet verder richting de Kiewietshoeve. Op de boerderij waren, na een korte uitleg van de huisbaas, de bedden vlot verdeeld en opgemaakt.
Na een korte verkenning van de omgeving van de boerderij werd de weg ingezet richting het strand. Natuurlijk waren de zwembroeken en bikini’s ondertussen al aangetrokken, want met dit weer wordt er zonder twijfel gezwommen. Sommige kinderen waren na een korte duik weer terug op het droge, anderen konden er geen genoeg van krijgen en kwamen verrimpeld uit het water. Op het land had een aantal meiden ondertussen het plan opgevat om het uitgestrekte strand te gebruiken om een kilometer af te passen. Dat was toch verder dan gedacht en zo moest er kort gezocht en gewacht worden (“Duurt het nog heel lang? Waar wachten we op? Moeten we straks ook nog teruglopen”). In het zand werden ondertussen schelpen gevonden, een dode vogel gezien en krabbepootjes uitgewisseld. Na de strandwandeling kwamen we toevallig langs een ijssalon waar dan toch ook maar even gestopt moest worden. De ijsmachine had het zwaar met onze bestelling en de man achter de kassa begon er spontaan van te stotteren. Het ijs smaakte er niet minder om en was heerlijk. Terug op kamp werden de douches getest en ontstond er een rij voor de badkamer. Gelukkig was iedereen op tijd opgefrist voor het avondeten: spaghetti alaNesse in de zon op het terras. Het begint ons steeds duidelijker te worden waarom die derde plaats meer dan verdiend is.
De door de maaltijd aangevulde energie werd op het voetbalveld omgezet in doelpunten en slidings. De wedstrijd verliep fanatiek en sportief en ook de slaapzakkenrace leek eerlijk te verlopen. Joris rolde uiteindelijk als eerste over de streep. Bij het aanbreken van de schemering trokken de troepen het bos in om levend stratego te spelen. Het team van juf Marit bleek een stuk strategischer, het team met de blauwe stippen legde vooral de nadruk op het levendige. Er bleek in dat team ook enige verwarring te heersen over de spelregels, desondanks werd ook het tweede potje door het gele team gewonnen.
Moe maar voldaan werden daarna de bedden opgezocht. Hier en daar kraakte er nog een chipszak (je moet er maar zin in hebben omstreeks middernacht), werd nog een verhaal verteld of een spelletje gespeeld. Een uur later daalde de rust in en werd de lange dag nog even achter gesloten ogen afgedraaid.
Weer: zonnig, 22 graden en een stevig briesje. Sfeer: gezellig en gemoedelijk. Morgen: fietsen!