Amelandjournaal 3
9-6-2017
Nadat er een aantal kinderen met pranks was wakker geworden begon de dag met een luxe ontbijt: sûkerbôle. Sommige kinderen hadden ondertussen namelijk een ontzettende suikerdip. Ook de lunch voor onderweg werd alvast klaargemaakt: vandaag stond er immers een flinke fietstocht op het programma.
Voor de tocht moesten de fietsen natuurlijk eerst gehaald worden. Na een kleine wandeling en korte onderhandeling keken alle kinderen jaloers naar de e-bike van juf Ernsta. In het laatste beetje regen van de dag werd de tocht naar de vuurtoren ingezet. De kinderen lieten zich van hun beste kant zien en ploeterden zich door de tegenwind heuveltje op en heuveltje af.
Bij de vuurtoren werd de lunch genuttigd en was het tijd voor een aantal fanatieke potjes vlaggenroof in het duinachtige landschap. Wanneer je je ogen tot spleetjes kneep (en dat is voor veel kinderen niet meer te vermijden) leek het af en toe net op een middeleeuwse bestorming. Tijdens die bestorming raakte één dappere strijder zijn fietssleutel kwijt. Gelukkig was deze weer snel terecht.
Het fietsen terug was voor de meesten een stuk fijner in verband met de rugwind. Alleen voor Sarah en Rein/Junior was het iets harder trappen, die hadden respectievelijk een lekke band en een kapot versnellingsmechaniek. Een kleine groep leerlingen kon geen genoeg krijgen van het trappen, nam een flinke omweg en pakte zo wat extra trainingskilometers. Toen de fietsen terug waren bij de verhuur trokken de troepen richting Nes. Hier werden de daalders kapotgeslagen aan souvenirs, snoep (wat een verrassing), chips, ijsjes, vlaggen en een vermomming.
Eenmaal terug op het kamp was het wachten op het pannenkoekenmoment. In groepjes mochten de kinderen naar wens hun bestellingen ophalen in de keuken. Het eindoordeel: heerlijk! Het record: Rins en Blue. De restjes van de week vormden het menu voor de leiding, tosti’s met overgebleven brood, groenteburgers en komkommersalade.
Na de schoonmaak kon de bonte avond in de kantine van start. Het bleek een kort program. Er werd begonnen met een tekenspel, er was aardrijkskundeles van Jantje en Yantje en een natuurlijk werd het Amelandlied ingezet: “Ik zal je missen Ame-Ameland. Met mijn slaapzak vol met chips en vol met zand. En het aller-allerfijnste, is het aller-allerkleinste: een beetje heimwee naar de overkant.”
De nacht werd afgesloten met een fotospeurtocht in het dorp. Het winnende team vierde de snelle oplossing met een zakje chips. Daarna werden de tanden gepoetst, de dag doorgesproken, ontsnappingspogingen gewaagd en, uiteindelijk, de ogen gesloten. Op naar morgen: opruimen en bijslapen in de bus.