Amelandjournaal 2

7-6-2017

Na een nacht vol huilende wind, krakende voegen en klapperende deuren gingen de oogjes al weer vroeg (half)open. Het wadlopen kon vandaag helaas niet doorgaan vanwege de aanhoudende regen en storm in de ochtend. Tussen de buien door zijn we konijnen gaan zoeken, de jongens slaagden daar bijna net zo goed in als de meisjes, al bleef dat gedurende de dag een punt van discussie.

Een koekje en glaasje ranja later stoven en vlogen we richting het Amelander Natuurmuseum. Hier werden de eerste souvenirs reeds aangeschaft en de fauna van het wad alsnog van dichtbij bekeken. Gelachen werd er om de Hondshaai en gebibberd bij de ontploffende walvis. Ook de VR-bril trok redelijk wat aandacht. Het hoogtepunt van het museum was toch wel de uitkijktoren, daar kon je, slechts licht gehinderd door de wind, genieten van fantastische uitzichten.

De leiding wilde daarna nog graag naar het strand, de kinderen stemden daar, na een broodje knakworst en onder flink protest mee in. Op het strand troffen we geweldige zandsluiers aan. Het was goed mogelijk om flink in de wind te leunen. Frisbeeën bleek wat lastiger te zijn. Zo hopen wij dat er iemand op Schiermonnikoog zeer gelukkig is met zijn nieuwe speelgoed. Net zo blij als Arturo met zijn krabbenpoot en een aantal meiden met hun schelpenvondst.

Het avondeten bestond vandaag uit Hollandse pot gemixt met Turkse worstjes. De restjes werden om 22:30 door de meest hongerige kinderen (het snoep is inmiddels op) verorberd. Het eten vormde een goede bodem voor een Ren-je-rot-spel. Daarna werd er een strijd tussen de twee vestigingen uitgevochten op het voetbalveld, al was er niet echt een duidelijke winnaar aan te wijzen. Binnen was dat wel het geval bij de potjes pesten, en dat had verder echt niets te maken met vals spel van de leiding… Binnen het begeleidend team heeft er inmiddels een wisseling van de wacht plaats gevonden, Harold wordt bedankt voor de bewezen diensten. Frisse energie, zon, en zowaar ook blauwe luchten zijn meegebracht door de ervaren kamp- en Amelandspecialist: Rolf.

’s Nachts is de uitputting goed merkbaar en zijn de ogen voor middernacht nog gesloten. Dat is mooi, zo worden de batterijen goed opgeladen voor morgen.