Amelandjournaal dag 3
24-5-2018
Op deze laatste echte Ameland-dag moesten we erg vroeg opstaan, we werden immers om 10 uur op het wad verwacht. Dat was voor de meesten even schrikken, want de vermoeidheid begint zijn tol te eisen en om 7:15 zaten de meeste ogen nog stevig dicht. Het ontbijt werd deze ochtend opgevrolijkt door de verjaardag van Emesa. Ondanks de schorre stemmen werd er mooi gezongen en werd Emesa uitvoerig gefeliciteerd. Om dit te vieren was het menu aangevuld met een Amelandse specialiteit: sûkerbôle. Deze suikers konden we goed gebruiken bij de fietstocht richting het wad.
Met de wind wederom in de rug waren we vlot op de plaats van bestemming. De excursie vond plaats onder begeleiding van lokale natuurkenners van de Stichting Amelander Musea. De kinderen kregen uitgebreid uitleg over het ontstaan van het wad, de fauna van het wad en leerden hoe bijzonder dit stukje natuur is. Kaan kon er geen genoeg van krijgen en besloot het wad nog net iets dichterbij te bekijken, gevolg: vieze kleren. Sam toonde zich bij het wadlopen een echte krabbenman en nam zijn nieuwe vriend overal mee naartoe.
Met natte schoenen en laarzen was het weer een stuk tegen de wind in over de dijk. De sprintetappe bleek daardoor toch een waaieretappe te worden. Gelukkig was de conditie gister al flink op de proef gesteld en bleek het daardoor vandaag eigenlijk toch wel mee te vallen. Na het inleveren van de fietsen, kon de groep de broodjes knakworst al bijna ruiken en werd er in flinke pas naar de boerderij gewandeld. Tegelijkertijd kwam er op de boot een verrassing aan. Ondanks zijn gebroken been (twee weken geleden opgelopen tijdens een voetbalwedstrijd) zal Enzo ons bij de laatste ondernemingen namelijk voorzien van gezelligheid en frisse energie!
Het educatieve programma van vandaag werd afgesloten in het Amelander Natuurmuseum. Hier deden de kinderen een speurtocht, bekeken ze vieze filmpjes, volgden sommigen (onder begeleiding van een niet nader te noemen volwassene) op illegale wijze het blotevoetenpad en werd er genoten van het uitzicht vanaf de uitkijktoren. De liftservice die dit uitzicht mede mogelijk maakte werd gerund door onze enige echt eigen liftboy: Markus.
Na het museumbezoek gingen de kinderen shoppen in het dorp Nes, hier werd door sommige kinderen al lang naar uitgekeken. De meegebrachte euro’s werden omgezet in souvenirs, cadeautjes en natuurlijk snoep. Zo zijn de voorraden weer goed aangevuld en zullen we de reis terug zeker overleven. Op de boerderij werden de aanwinsten aan elkaar getoond en werden de nieuwe chipssmaken uitgeprobeerd. Na dit voorafje was het tijd voor het hoofdgerecht: pannenkoeken. De bakkers zorgden voor een continue stroom aan aanvoer en verbaasden zich over de afname. Sommige kinderen lijken onverzadigbaar. De keukenploeg werd aangevuld door een aantal hardwerkende en enthousiaste stagiaires (Carleen en Lars).
Toen alle buiken gevuld waren, was het tijd voor de bonte avond. Op het programma stonden: een slaapzakdans verzorgd door de jongens, een zangoptreden van de jarige Emesa en een afscheidslied van de leiding. Het was een kort programma, dat paste dus goed bij de aandachtsspanne van onze club op deze laatste avond. De ogen gaan amper nog open en het aantal kinderen dat op een afstand van meer dan 2 meter nog te verstaan is, neemt met de minuut af. De laatste energie werd eruit geperst tijdens het laatste nachtspel: een fotopuzzeltocht in het dorp. Na enig gepuzzel kwamen alle groepjes uiteindelijk compleet aan op de plek van bestemming. Het winnende team was de groep van Erwin.
Op de boerderij werd door de enthousiastelingen nog een laatste potje weerwolven gespeeld. Terwijl een deel van de groep al op één oor lag, nam een ander deel nog even de afgelopen week door. Na enig gemor vertrok ook de laatste groep richting de slaapzaal voor een korte nacht. Morgen gaat de wekker namelijk erg vroeg. Dan rest er alleen nog een schoonmaak, een inpakactie en het onvermijdelijke geslaap en gesnurk op de boot en in de bus. Tot morgen!